artık sevmediğini anlamak

ateşi olan var mı?

şuan tam ortasındayım bıktırdı

bir daha hiç ilk zamanlarda ki gibi bakmadı.

hiç sevmediğimden,sevilmediğimden bilemiyorum.sevdiğimi sanıyormuşum meğer. insan bir süre sonra farkediyor.

sevmediğini değil de sevilmediğini anlamak daha zor.

o günlerin gelmesini umut ediyorum

fotoğraflarına bakarken gelen ürperti yok, attığı snaplari tekrar tekrar izleme hevesi yok... hayvan gibi seviyorum,seviyodum. azaldı ama hiç hoş değil, ben onu sevmek istiyorum da o beni sevmeyince bi boka yaramadı işte yoruldum her halttan. sevseydi dünyalar benim olurdu,olmadı.

en az sevilmediğini anladığın zamanki kadar üzülüyorsun

eski gibi merak etmiyosun onun için yaptıkların artık sana pişmanlık uyandırmaya başlıyor görmezden geliyosun. cidden kötü bir durum ama gerekli

hayatımdan gitse de böyle bişeyin olmasını istemem. yokluğuna alışsam da o beni unutsa da sevgim azalmasın. onun sevgisiyle güzelleşti kalbim. kimi zaman kırıldı ama onu sevmenin heyecanıyla hızlı hızlı attı. azalmasın.

baya zaman geçmesi gerekiyor. ben bunu dedikten bir hafta sonra mesaj aldığımda kalbim ağzımda atıyor, ellerim titriyordu. zor yani. uzun bir zaman geçmesi lazım.

Bunu fark edeli çok zaman oldu da onca zaman ne olacak? Verilen onca emek… gitmek mi zor kalmak mı sorusuna gitmek diyorum. Gidemiyorum.

bugün, “birini tanımanın en iyi yolu nedir?” diye bir sordu gördüm. kafamda beliren ilk cevap “sevmek” oldu. Başkaları ister alışverişte ister tartışmada tanır o da mümkün fakat birini sevmeden, ona güvenmeden tanımak nasıl olur bilmiyorum. Ara ara kafamda “keşke seni tanımamış keşke sevmemiş olsaydım” şarkı sözü çalıyor. Benimki keşke boyutunda değil çünkü yaşadıklarımla büyüdüğümü hissediyorum. Yine de onu sevmeme izin verdiği için, hatırlayacak tonla güzel şey biriktirip yarım kalmama sebep olduğu için ondan nefret ediyorum. Umarım onu da uyutmayan kalp kırıklıkları vardır

insana yol gösteriyor. çok seviyorum aslında bu aydınlanma halini. sadece sevgiliyi sevmediğini anlamak değil, belirsizliğe gömülü ilişkileri artık sevmediğini anlamak, ne istediğini bilmeyen insanları sevmediğini anlamak, çalıştığın yeri, yaşadığın yeri, hatta artık ev işleri yapmayı sevmediğini anlamak bile hayatında belki ufak belki köklü değişiklikler yapmanı sağlıyor. o, kararını veremediğin ve içine bir türlü sindiremediğin yol ayrımlarında arada kalmaların da önüne geçiyor. keşke sevdiğini zannederek bulanmış ilişkileri ve işleri sürdürmek yerine, sevmediğimizi tokat etkisiyle anlayabilsek. acısı hep diri kalmayacaktır.

artık sevilmediğini anlamaktan daha az acı veren farkındalıktır. Bir insan sevdiği bir şeyi artık eskisi kadar sevmiyorsa bu onun kendi tercihidir ve onu bu tercihe iten mutlaka belli başlı sebepler vardır. Bu sebepler doğrultusunda artık sevmediğini düşündüğü için bu durumu kabullenmesi çok zor olmaz. Ancak sevilmediğinizi düşünmenize neden olan şeyler sevdiğiniz kişinin söylem ve davranışlarıdır ve bu sizin tercihiniz değildir. Bu yüzden bu durumu sindirmek ve kabullenmek diğerine nazaran çok daha zordur. Bir şeyi artık eskisi kadar sevmediğinize kanaat getirinceye kadar belli bir süreçten geçer ve bu süreç sonrasında bu karara varırsınız. Zaten bu süreç sırasında bu durumu sindirmiş olursunuz. En nihayetinde bu sizin tercihinizdir ve bu farkındalık size olumlu yönde yansıyacaktır. Bu tarz kararları almaktan kaçınmamak gerek diye düşünüyorum. Çünkü asla bir şeyi zorla sevemezsiniz...

sarkilarin eski tadini alamamak cunku artik anlamli gelmemesi

Bilemiyorum Altan